Dwa lata temu postanowiłem przeczytać † wszystkie książki z uniwersum Diuny. Kulminacją miało być skończenie tytułowej powieści z 1965 tuż przed najnowszą ekranizacją.

Książkowy Kwisatz Haderach pojawił się o pokolenie za wcześnie. Nawiązując do tego, jeszcze w trakcie czytania Diuny poszedłem do kina na Dune: Part One tydzień temu, w trakcie pobytu w Hiszpani‡. Miesiąc przed zaplanowanym terminem.

Krótko mówiąc film doskonale ilustruje książkę. Kilkukrotnie uśmiechała mi się mordka – przelot ornitopterów nad pustynią jest piękny, inne ujęcia też. Bawi słowiański przykuc Fremenów, ale większych zastrzeżeń nie mam. Denis Villeneuve jest bardzo wizualnym twórcą i dał pokaz swoich umiejętności. Aktorzy dobrani bardzo dobrze, chociaż Chalamet chyba zbyt dosłownie potraktował przebudzenie na Arrakis. Przez pierwsze sceny wyglądał jakby bardzo potrzebował kawy. Natomiast Bautista jako Rabban – ideał. Mam nadzieję na więcej go będzie w drugiej części. Ujęcia z filmu powinny stać się kanoniczną ilustracją uniwersum Diuny.

Jednakże! Mimo sfilmowania 60% procent książki, zabrakło herbertowskiego budowania świata. Nie zmieściła się doskonała scena kolacji – chociaż to potrafię zrozumieć, trudno wprowadzić w filmie kilka postaci, które chwilę potem okazują się jednorazowe. Jednak mało innych opisów i rozmów. Są za to w nadmiarze wizje Paula, które są niejasne i dużo nie wnoszą. Jessika, jak na Bene Gesserit, była zbyt rozemocjonowana ⹋ – np. jej zachowanie w czasie lotu z Paulem w burzy koriolisa jest skrajnie różne od książkowego.

Dlatego powtarzam: jako ilustracja, film jest epicki. Mam jednak obawy, jak odbiorą go osoby nie znające materiału źródłowego. Nie jestem w stanie postawić się w ich miejscu - dla mnie o kilka dekad za późno – ale wiedząc czego brakuje mam pewien niedosyt.

Do polskiej premiery filmu zostało 25 dni.

Przypisy:

† W zasadzie to źle nazwałem projekt.

Czytanie prequeli przyrównałem do pudełka zawierającego ból. Nie ma ono konkretnej nazwy, natomiast gom dżabbar to używana przy okazji igła z trucizną.

‡ Hiszpanie lubują się w dubbingu, kluczem okazał się seans z określeniem VOST – version originale sous-titrée

czyli oryginalna ścieżka dźwiękowa z napisami.

⹋ Zastanawiające, jak często motyw ukrywaia i pełnej kontroli nad emocjami pojawia się jako cnota:

umiejętności Bene Gesserit, w Star Treku jest Spock i Wolkanie w ogólności, Rycerze Jedi też kontrolują emocje, w „literaturze przygodowej” kamienna twarz jest zaletą wybitnych Natywnych Amerykanów (kiedyś zwanych Indianami). Ciekawe, jaki skutek ma wychowanie młodzieży na takiej literaturze?

Some time ago I've replaced Google Analytics with Plausible. It works great, except for one tiny thing. The map of visitors was empty. Due to various layers of Network Adress Translations in k3s networking setup, the original client IP address information was not reaching analytics engine.

There are solutions – there is a PROXY Protocol exactly for that case. And Traefik, which handles ingress in k3s, supports PROXY. Only a bit of gymnastic was needed.

Legacy IPv4 traffic entry point to my bare-metal cluster has a form of a small in-the-cloud virtual machine. It routes incoming TCP/443 traffic over the VPN into the cluster. The VM itself is not a part of kubernetes setup – I cannot run any pods on it. I've decided to use Ansible to configure it.

The outcome lives in k8s-haproxy-external-lb and gives me following map:

(greetings Australia, have you found information about the red LED on Sonoff?)

There are few moving parts, but with Python, Kubernetes and Ansible, the result is suprisingly simple:

• there's a persistent pod running on the k8s cluster, watching EndPoints exposed by Traefik. When a change occurs (traefik pod restart, replica count modification, etc.) – ansible playbook is triggered. This pod may be seen as a k8s controller.

• ansible playbook collects Traefik pod's IP addresses and ports. JSON parsing in ansible is a bit suboptimal: … | first | first | first looks bad but works.

• still using ansible, haproxy configuration file is created, put on the edge nodes, and the service is restarted. I've selected haproxy because:

  • it implements PROXY protocol

  • I did similar thing on OpenShift

• haproxy passes received traffic directly to Traefik. This happens at the TCP level. TLS is terminated at Traefik, and certificates do not leave kubernetes cluster.

Some minimal preparations were needed. Communication between edge node and kubernetes pod network had to be established. This was done in an instant, thanks to Wireguard. SSH keypair for ansible had to be put in a k8s Secret and distributed among edge nodes. Finally, small fix was needed in ansible itself: local connection plugin was not happy when run in a container, as random user without an entry in /etc/passwd.

Traefik had to be configured to trust PROXY protocol information and generate X-Forwarded-For headers. Plausible utilized information in those headers without additional tinkering.

Configuration details are described at https://github.com/zdzichu/k8s-haproxy-external-lb.

With the release of Linux kernel 5.12.11, bcache is safe to use, again. The patch bcache: avoid oversized read request in cache missing code path has been merged.

Due to changes in 5.12 kernels, bcache was prone to cause a BUG_ON() when submitting large I/O requests. The result was a kernel panic or a system freeze. Problem was reported in couple of places: Fedora bug#1965809, bcache mailing list #1, bcache mailing list #2.

When it comes to configurability, modern software often hits a sweet spot. We are given nice, usable User Interface (UI) helping with configuration – by hinting, auto-filling and validating fields. Additionaly, the configuration itself is stored in text format, making it easy to backup and track changes. For example in git version control system.

Recently I encountered at least two cases, where the above features conflict.

Po dwóch dekadach prowadzeniach bloga można już polemizować z własnymi wpisami. Czasem nawet trzeba.

W czasie studiów na Wydziale ETI PG byłem pierwszym rocznikiem, na którym testowano nową formę zajęć – Projekt Grupowy. Odebrałem go źle i moje negatywne nastawienie utrzymało się długo. Dzisiaj – z bagażem doświadczeń – widzę w jak dużym błędzie byłem.

Z tego co pamiętam, Politechnika wprowadziła Projekt Grupowy (PG wprowadziła PG…) bo ktoś zorientował się, że brakuje przekazywania studentom umiejętności przydatnych w prawdziwym życiu/pracy:

• pracy w grupie z podziałem obowiązków

• tworzenia dokumentacji do rozwiązań

• prezentowania, co się osiągnęło („sprzedania się”)

Dzisiaj zgadzam się, że powyższe są istotnymi zdolnościami. Samo ogarnięcie w technologii nie wystarcza. Wtedy byłem może nie idealistą, ale fascynatem technologii, bawiącym się ciekawymi rozwiązaniami i robiącym nowe rzeczy bo mogłem i bo były intrygujące.

Ciekawe jest, że zżymałem się na stwierdzenie „głównym zadaniem sieci telekomunikacyjnej jest przynoszenie zysku operatorowi ”. Well, duh! Dzisiaj potrzeba business case wydaje się jasna jak Słońce. Owszem, fajnie jest wymyślać nowe rzeczy, bo tak. Ale świat jest tak skonstruowany, że poza środowiskiem naukowym wszystko musi przynosić €€€. Nie ma sensu wydawanie milionów na sieć, aby popatrzeć jak ładnie pakiety się trasują. Rozwiązanie musi rozwiązywać czyjś problem i ta na tyle skutecznie, żeby takie ktosie były skłonne płacić za utrzymanie tego rozwiązania.

Do czego prowadzi oderwanie od biznesu mam niestety przykład w obecnej firmie. Po zainwestowaniu kilku lat pracy i stworzeniu systemu wg założeń dopiero zaczyna się szukanie komu i po co miałby być potrzebny. Brak jasno określonego „jaki jest nasz cel, klient” powoduje, że ludzie nie wiedzą po co robią, nie czują sensu i odchodzą. Jak nie wiadomo do czego dążymy, jakie są warunki dostarczenia bądź zakończenia projektu, to nie można odpowiedzieć ile jeszcze. A niepewność rozwala każde poczucie bezpieczeństwa.

No, ale to dygresja. Przy Projekcie Grupowym jeżyłem się też z powodu słownictwa w instrukcji. Niesłusznie. Może sformułowania nie były najzgrabniejsze, ale nie pozostawiały niedopowiedzeń. Było po prostu zostanie dostarczony, a nie jakieś powinien, musi, itp. Bo co, jeśli nie? Zamiast szukać odpowiedzi na przypadek nie, lepiej go w ogóle nie dopuścić. Teraz zgadzam się z takim podejściem.

Doświadczenie pokazało mi też jak powyższy problem wypływa w przypadku kiepskiego prawa. Mamy np. w ustawie o wspólnotach stwierdzenia, że Zarząd na wniosek zwołuje zebranie, albo że powinien uzyskać absolutorium. A co jeśli nie zwoła lub nie uzyska? Absolutnie nic. Brak penalizacji za niewywiązanie się powoduje, że takie zapisy są martwe, nie mają konsekwencji.

Moje studenckie oburzenie porównałbym do dramy, gdy do szkół niższego stopnia wprowadzono egzaminy opierające się na zrobieniu prezentacji. Że to niby spłycanie i uczenie kolorowania slajdów zamiast twardych konkretów. Tak się jednak składa, że prezentacja osiągnięć to cholernie ważna umiejętność i element całości.

Można sobie siedzieć w piwnicy i robić cuda, ale bez wyjścia z nimi do ludzi umrą razem z autorem. Warto zauważyć, że za początek Linuksa przyjmujemy nie chwilę napisania pierwszej linijki kodu. Obchodzimy za to dzień, w którym 30 lat temu Torvalds wysłał posta, do ludzi, że ma taki hobbistyczny projekt, który nigdy nie będzie tak duży i profesjonalny jak GNU.

Dzisiaj mało kontentu. Taki trochę rant, trochę moje zdziwienie objawami.

Wymieniłem ostatnio wyświetlacz w salonie na większy. Jedną z jego funkcji jest bycie cyfrową ramką na zdjęcia, a te w 4k wyglądają lepiej. Do tego czasem obejrzenie jakiś mediów video albo casualowe granie (Stadia FTW).

Zaskakująco, nie zadziało od razu. Dotychczas wystarczało mi iGPU wbudowane w procesor, jednak możliwości tego w i7-3770 kończą się na 2560×1600 przez DisplayPort. Przez HDMI nawet mniej – 1920×1200. Trzeba wymienić sprzęt. Wstępnie postanowiłem poczekać na nowe APU od AMD, w międzyczasie zacząłem szukać jakieś taniej karty graficznej. Z uwagi na sterowniki jedynym sensownym wyjściem są Radeony.

Kolega pożyczył mi swojego Radeona VTX HD 7850. Parę lat temu topowa karta. Dzięki niej po raz pierwszy zobaczyłem 3840×2160 na nowym wyświetlaczu. Ale! Nie było możliwości uzyskania więcej niż 30Hz. Wyjście HDMI było w zbyt starej wersji. Kartę więc oddałem i zacząłem szukać czegoś nowszego.

Wytypowałem i kupiłem na OLX kartę z serii RX 560. Obraz super, odświeżanie 60Hz bez problemu. Natomiast dźwięk przez HDMI – już nie bardzo. Wydawało mi się, że na początku działał, potem cisza. Może oszczędzanie energii zawiniło? Próbowałem z opcjami wysyłania cichego szumu i utrzymania urządzenia w akrtywności, ale bez sukcesów.

W wyniku pogłębionego researchu dodałem do linii poleceń jądra amdgpu.dc=1 amdgpu.audio=1 co z początku zadziałało, ale nie na długo. Dodam, że eksperymenty są dość uciążliwe, bo komputer o którym mowa służy mi też za router do internetu i centrum smart home. Problemu nie rozwiązałem, na szybko przeciągnąłem kable i podpiąłem stare głośniki do komputera.

Jakiś czas później postanowiłem przejrzeć ustawienia samego wyświetlacza. W menu znalazłem pozycję „Rozszerzenie sygnału wejściowego” (po angielsku to chyba “Input Signal Plus”). Jej włączenie spowodowało, że wyświetlacz zaczął raportować obsługę trybów do 120Hz. Hmm. Aż tyle nie udało mi się włączyć, ale wyszedłem trochę ponad 60Hz. Obraz był, natomiast pojawiły się artefakty. Coś jakby kabel był uszkodzony, albo nie dawał rady.

Kabel! Niby pierdoła, ale obecny mam od prawie dziesięciu lat. Kiedy standardy HDMI były mniej wyżyłowane, a 4k to była egzotyka. Tak się złożyło, że miałem inny, nowszy 5-metrowy (komputer stoi w innym pomieszczeniu) przewód HDMI pod ręką. Zamieniłem. Obraz stabilny. I dźwięk też po prostu działa. Hmm!

Wyszło na to, że źródłem problemu jest zbyt stary kabel HDMI, nie zapewniający odpowiedniego pasma przenoszenia. Faktycznie dźwięk po nim działał w rozdzielczości FullHD. Po przełączeniu na 4k, dostępnego pasma już nie starczało na przesłanie audio. Przełączniki do kernela pewnie nie były potrzebne. Nowszy kabel pozwolił na 4k@60Hz z audio, ale osiągnięcie 120Hz też go przerosło.

Wyjaśniło się też, czemu czasami dźwięk był. Przy rozdzielczości Full HD, domyślnej po reboocie, starczało pasma na dźwięk. Przestawienie na 4k już pasmo wyczerpywało i dźwięk magicznie cichł.

Upgrade serwera zostawiam na później – teraz działa, nie mam motywacji do składania nowego. Co prawda jest trochę gorzej – mało slotów PCIe, po włożeniu karty graficznej NVMe musiał powędrować do gniazda 1x – ale nie jest to odczuwalne. A z kablami HDMI zrobiliśmy podobny burdel jak z USB-C. Kabel kablowi nierówny, trzeba dokładnie czytać co obsługuje. Do tego ze znalezieniem HDMI 5-metrowego future-proof (8K z HDR) jest problem.

Jak pisałem około roku temu, w związku z nową ekranizacją Diuny postanowiłem przeczytać wszystkie książki z uniwersum. Niektóre po raz kolejny, większość jednak po raz pierwszy. O Shai Huludzie, ale trafny kryptonim wybrałem! Jestem mniej więcej w połowie. Premiera filmu została przesunięta, więc tempo czytania mi spadło. A pan Herbert Junior w dalszym ciągu dopycha linię czasu (The Duke of Caladan wyszło w październiku).

Dotychczasowy mój postęp wygląda tak:

Na początku chciałem jeszcze na bieżąco oceniać, ale po recenzji The Butlerian Jihad i recenzji The Battle of Corrin odpuściłem. Im dalej w las, tym więcej wydm. Jakość tych powieści nie zachęca do dodatkowego poświęcania swojego czasu. Z planu przeczytania wszystkich się nie wycofuję, bo zazwyczaj doprowadzam przedsięwzięcia do końca.

Z filmu mamy na razie trailer:

Jedno muszę przyznać: Dave Bautista jest idealny jako Glossu Rabban Harkonnen. Ilekroć pojawia się w książkach (a jest go sporo w prequelach) to widzę właśnie takiego, jak zagrał go Dave.

Do premieru filmu zostało 8 miesięcy i 9 dni.

Pandemic situation forced most of the conferences to go on-line. On the one hand, it's not the same experience as in-person attendance. On the other hand - I can participate in events I wouldn't be able to travel to. Therefore I took part in KubeCon + CloudNativeCon North America 2020 last November. Moving to online format reduced price from $1000+ to just $75, which made it easier to justify 😊. It was a bit unusual to be at work in the morning, then move to couch and stay at the conference past midnight.

The online setup was quite good. There were virtual "booths" one would expect at expo – with demos, links to more materials and exhibitor's crew available for chat. There were additional number of channels on CNCF Slack. I followed the announcement one, sponsors one (heaps of interesting information there!) and some run by specific companies.

During the Conference there were some "meet the maintainer" events and accompanying gatherings. Those mainly had a form of Zoom (the owners of Keybase) video meetings where one could chat with the developers. I liked these!

The main course of conference are talks. There were plenty. Sometimes there were a dozen or so parallel tracks, so I did not have a chance to watch everything. I'm slowly working through backlog of things I missed. The talks itself were pre-recorded, but after the talk there was a live Q&A session with the speaker. Sadly, the Q&A is not available in recordings below. I guess this was one of the exclusive perks for attendees.

Below you'll find part 1 of my selection of most interesting talks. Second part will be coming later, but you can find all descriptions and links to the videos at https://kccncna20.sched.com/.

• PKI the Wrong Way: Simple TLS Mistakes and Surprising Consequences - Tabitha Sable, Datadog

• The Quest for the Ultimate Kubernetes Homelab - Dan Garfield, Codefresh

• Stop Writing Operators - Joe Thompson, HashiCorp

• Clean Up Your Room! What Does It Mean to Delete Something in K8s - Aaron Alpar, Kasten

• How to Multiply the Power of Argo Projects By Using Them Together - Hong Wang

• Stress and Mental Health in Technology - Dr. Jennifer Akullian, Growth Coaching Institute

• The Open Source Revolution: How Kubernetes is Changing the Games Industry - Dominic Green

• Admission Control, We Have a Problem - Ryan Jarvinen, Red Hat

• High Performance KubeVirt in Action - Huamin Chen, Red Hat & Marcin Franczyk, Kubermatic

• This one is from last year, but interesting: How the Department of Defense Moved to Kubernetes and Istio - Nicolas Chaillan

An observation: as for virtual conference, this one had a hefty carbon footprint! Imagine how many planes were flown to deliver these:

After KubeCon I've decided to give k3s a try. And I'm impressed!

K3s is a small distribution of Kubernetes (k8s), Linux container orchestrator system. It's really tiny while being functional. One starts with a single 52MiB binary and after few seconds there's a functional installation with half a dozen of system pods. It's a far cry from OKD and its resource hunger. Of course, compared to OKD, there's much less functionality in k3s, but enough for most cases (including mine).

First, I'm writing now, because only recently cgroupsv2 support was added to k3s. Previously it just didn't work on modern systems, like Fedora.

Second, the etcd database, widely perceived as a mandatory part of k8s, is optional in k3s! By default embedded SQLite is used – enough for simple scenarios. I'm particularly happy for Postgresql support. Yes, you can have your Kubernetes working with pgsql.

But K3s is not a single-node solution only. Adding worker nodes is simple; High-Availability solutions for control-plane looks sound (haven't tried yet, but it's on my TODO).

For networking one can easily encrypt inter-node traffic using WireGuard. It's a matter of single switch for provided flannel network backend. Higher level needs? k3s ships with Traefik (which supports ACME for getting TLS certificates) and klipper-lb.

Unfortunately at the lowest level, networking still depends on iptables. This was horrible choice in the beginning of Kubernetes, already 15 years obsolete when it was selected. With known performance problems: nf-hipac tried to solve the problems when, in 2002? Huawei replaced iptables with Linux IP Virtual Server in 2017 to have k8s scale. But the solution is still not default in upstream Kubernetes.

Anyway, for small cluster k3s with iptables should work fine, but it has a potential to demolish your carefully tuned firewall configuration. So beware. For the positive aspect, go and read klipper-lb entire source code. This is world championship in simplicity and getting things done with existing infrastructure.

Keeping cluster up-to-date can be automated with system-upgrade-controller, which downloads new version and restarts the services. Simple.

k3s is provided by our Rancher friends at SUSE. I strongly recommend giving it some attention (at the moment INSTALL_K3S_COMMIT=fadc5a8057c244df11757cd47cc50cc4a4cf5887 works for me). Besides, I vaguely remember one needs k8s cluster to build some Fedora content. ;)

Smarthome uskuteczniam oprogramowaniem openHAB. W wersji 1.8.x, bo w 2.0 zmienił się format konfiguracji, a nie chciało mi się jeszcze robić migracji. Linia 1.8 ostatnie wydanie miała w 2016 roku.

Jako system operacyjny na domowym serwerze używam Fedory. Dzisiaj zrobiłem aktualizację do wersji 33. W tej wersji w końcu systemową Javę podbito do wersji 11.

Mój openHAB na to:

Launching the openHAB runtime...
WARNING: An illegal reflective access operation has occurred
WARNING: Illegal reflective access by org.eclipse.osgi.internal.baseadaptor.BaseStorage (file:/opt/openhab-1.8.3/server/plugins/org.eclipse.osgi_3.8.2.v20130124-1349>
WARNING: Please consider reporting this to the maintainers of org.eclipse.osgi.internal.baseadaptor.BaseStorage
WARNING: Use --illegal-access=warn to enable warnings of further illegal reflective access operations
WARNING: All illegal access operations will be denied in a future release

Czyli nie wstanę, tak będę leżał. Światła nie zgaszę, okapu nie wyłączę, odświeżacz powietrza w WC zasnął. Internety oczywiście wskazały na niekompatybilność z Java11.

Na całe szczęście w Fedorze jest jeszcze dostępna Java8, którą można podłożyć openhabowi. I znowu działa, mam kolejne parę miesięcy na migrację do nowszej wersji (3.0 za płotem). Ale dług technologiczny nawet w domu czeka, żeby znienacka ugryźć człowieka w tyłek.

Zbyt rzadko sobie przypominam, jakim jestem szczęściarzem, że wciągnąłem się w ekosystem Linuksowy. Tu wszystko jest możliwe. Nota bene zapoznałem się z Linuksem przypadkiem – kolega, który miał mi przegrać FreeBSD miał problem z… zamountowaniem dyskietki (było to w okolicach roku 1998). Przez brak FreeBSD skierowałem się po next best thing czyli lajnuksa.

Zmieniając trochę temat, mam różne mniej lub bardziej poważne hobby. Za to czasem spotyka mnie czułość od Żony. Np. przyszła mnie przytulić, gdy kolejna osoba zginęła chodząc po Himalajach (hobby niebezpieczne, nie moje), a ja akurat siedziałem w gabinecie z lutownicą (hobby bezpieczne, moje).

Ostatnio zgłębiam zasoby Youtube pod kątem współczesnych komputerów PC, konkretnie ich chłodzenia. Mój serwerek/media center to nie jest maszyna jakoś specjalnie wymagająca, nawet dedykowanej karty graficznej nie ma (gram na Stadii). Ma być cichy i trwały. Obejrzawszy jutuby zrobiłem więc porządek z kablami, poprawiłem obieg powietrza, dołożyłem wiatraczek, dwa, ewentualnie dziesięć.

Generalnie działa, czasami coś zmienię albo przełożę.

Prawdziwa zabawa to sterowanie. Podstawowym parametrem do regulacji jest prędkość obrotów wentylatorków. Przeszedłem już przez kilka opcji: sterowanie przez płytę główną, związanie prędkości z temperaturą dysków/NVMe, czy też uzależnienie od temperatury procesora (coretemp). Dorobiłem się po drodze przyjemnych wykresów. Nawet przypomniałem sobie trochę Teorii Sterowania ze studiów. Ostatnio doszedłem do wniosku, że dobrze by było reagować na podstawie temperatury cieczy chłodzącej, bo duża pojemność cieplna wody dobrze uśrednia przebiegi… ale nie mam zestawu mierzącego ten parametr.

Za to mam od paru lat czujniki temperatury typu 1wire. Wziąłem jeden z nich i przykleiłem do radiatora. Do tego napisałem paręnaście linijek w Pythonie. Osiągnąłem efekt wow.

% systemctl show -p StatusText fancontrol-onewire
StatusText=Ambient: 26.1°C, water: 31.7°C, CPU: 39.0°C → PWM: 64

Na innych platformach byłbym zapewne ograniczony do własnościowego oprogramowania. Może byłoby w stanie odczytać temperaturę procesora, może czujniki na płycie głównej i w modułach RAM, ale na pewno nie jakieś zupełnie z kosmosu rzeczy na 1wire.

Jakby dobrze poszło, to we własnościowym sofcie może mógłbym wyrysować z grubsza krzywe zależności między temperaturą a prędkością wiatraczków. A mi się uwidziło zrobić zależność po sinusoidzie – z początku przyrost prędkości większy, potem mniejszy. W pythonie: ależ proszę bardzo. Co więcej, w obliczeniach biorę pod uwagę temperaturę powietrza wokół serwera. Z obserwacji mi wyszło, że w typowej sytuacji radiator jest cieplejszy od otoczenia o ok. 4,5°C. Jak to wyrazić w GUI? Praktycznie nie da rady.

Linux daje mi (mi, specjaliście IT; nie każdemu) mnóstwo swobody. Praktycznie co wymyślę mogę osiągnąć kilkoma prostymi integracjami. Jestem, kurcze, szczęściarzem, że trafiłem na tę platformę.